خلاصة:
با ورود به عصر فناوری اطلاعات و ارتباطات، حوزه آموزش از نخستین نهادهایی است که دستخوش تحولات اساسی شده است. کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش سبب شده است تا محیط های آموزشی به سوی مجازی شدن سوق داده شوند. این امر با وجود فرصت های بیشماری که به وجود می آورد، یک مشکل عمده در آموزش به طور اعم و آموزش الکترونیکی به طور اخص ایجاد می کند و آن؛ عدم ارتباط و تعامل حضوری بین یاد دهنده و یاد گیرنده است. از آنجایی که وجود تعامل حضوری در آموزش الکترونیکی به ویژه در بعضی دروس عملی که به طورجدی به آزمایشگاه ها و رسانه های مختلف متکی هستند، از ضروریات می باشد، این مشکل بیش از پیش جلوه گر می شود. راه حلی که آموزش الکترونیکی برای مواجهه با این مشکل اتخاذ نموده است “رویکرد آموزش ترکیبی” است. آموزش ترکیبی به طور کلی به معنای به کارگیری بیش از یک روش، راهبرد، تکنیک یا رسانه در امر آموزش، جهت ارائه محتوا و مطالب آموزشی است.