خلاصة:
توسعه پایدار هر کشور مستلزم وجود نیروی انسانی متخصص است و این مهم جز با برخورداری از آموزش عالی کارآمدء امکانپذیر نیست. از آنجا که گسترش آموزش عالی نیاز به هزینه زیاد دارد» بخش دولتی ناتوان از تامین آن بوده و از این رو توسعهی بخش خصوصی آموزش عالی ضروری به نظر میرسد. برای نیل به این هدفء لازم است تا راهبردهای مناسب در این باره ارائه شود. در این پژوهش به تدوین راهبرد برای توسعه بخش خصوصی آموزش عالی ایران پرداخته شده است. جامعه آماری در این پژوهش عبارت از ۷۵ تن از مسئولین اجرایی؛ پژوهشگران و خبرگان عرصه آموزش عالی است. برای گردآوری دادهها از روش پیمایش و ابزارهای گوناگون مانند مصاحبه, بحث گروهی و پرسشنامه به صورت جداگانه استفاده شدهاست. این پرسشنامه از نوع محققساخته و شامل چهار بخش, نقاط قوت و ضعفء فرصتها و تهدیدها میباشد. برای تعیین روایی پرسشنامه از روش اعتبار صوری و برای پایایی آن از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل» ابتدا از روش آماری برای رتبهبندی دادهها بهره جسته و سپس با استفاده از ماتریس SWOT به ارائه راهبردهای چهارگانه؛ (تهاجمی» محافظه کارانه» تنوع و تدافعی) پرداخته شده است. یافتههای تحقیق حاکی از آن است که بخش خصوصی آموزش عالی در موقعیت استراتژی تدافعی قرار دارد. از اینرو راهبرد تدافعی(WT) بهعنوان راهبرد اصلی در این زمینه معرفی میشود. بر این اساس باید ضمن کم کردن نقاط ضعف داخلی» از تهدیدهای ناشی از محیط خارجی پرهیز کرد تا بتوان زمینه را برای توسعه بخش خصوصی آموزش عالی فراهم کرد.