خلاصة:
نظام آموزشی ایران، از جمله نظام هایی می باشد که دانش آموزان را با توجه بهره هوشی انها که توسط ازمون های مختلف سنجیده می شود، از هم تفکیک می کند. و در حالت کلی دو نوع اموزش یعنی اموزش به دانش آموزان عادی و اموزش استثنایی را ارائه می دهد. از این رو پژوهش حاضر با هدف بررسی راهکارهایی جهت کاهش مشکلات دانش اموزان کم توان ذهنی صورت گرفته است.
روش پژوهش مروری می باشد که با بهره گیری و استناد به یافته ها و نتایج تحقیقات صورت گرفته در زمینه مشکلات این گروه از دانش اموزان، در صدد دستیابی به راهکارهایی عملی و موثر جهت کاهش مشکلات این دانش اموزان است. یافته های تحقیق بیانگر این است که با استفاده از روش های درمانی نظیر موسیقی درمانی، شن بازی، ورزش، آموزش تعادل، قصه گویی، تمرینات جسمانی و آموزش حالت های ذهن و ... می توان مشکلات این دسته از دانش اموزان را در حد مناسبی درمان کرد. از جمله موانع موجود در
درمان این دانش آموزان در نظام تعلیم و تربیت کشور ما، تفکیک دانش اموزان براساس بهره هوشی، عدم استفاده از موسیقی در مدارس، نبود مشاوران و روانشناسان مجرب در همه ی مدارس و .... می باشد، که عرصه پیشرفت تحصیلی و زندگی معمولی را بر این دانش آموزان به عنوان عضوی از جامعه، تنگ کرده است.