خلاصة:
مقدمه: در مورد تاثیر درمان دارویی و روانشناختی بر درمان علائم کودکان مبتلا به ADHD اتفاق نظر وجود ندارد؛ پزشکان درمان اول و روانشناسان درمان دوم را دارای تاثیر بیشتر میدانند. روان عصبشناسان از طرف دیگر از درمان نوروفیدبک استفاده میکنند. فصل الخطاب، قضاوت بر عهدهی فراتحلیل است که با یکپارچه کردن نتایج حاصل از انجام تحقیقات مختلف، میزان اندازه اثر روشهای درمان را مشخص نماید. پژوهش حاضر نیز بر آن است تا بااستفاده از الگوی پژوهشی فراتحلیل، مقایسه میزان اثرگذاری مداخلات روانشناختی، درمانهای دارویی و درمان با نوروفیدبک را بر کاهش نشانههای اختلال نقص توجه و بیشفعالی مورد بررسی قرار دهد.
روش: جامعهی پژوهش حاضر تمامی تحقیقات دارویی، مداخلات روانشناختی و درمان به وسیله نوروفیدبک میباشند که اثر درمانهای مذکور را بر کودکان بیشفعال مورد بررسی قرار دادند. نمونه مورد نظر25 پژوهش که از لحاظ روش شناختی مورد قبول بوده و تمامی تحقیقاتی که صرفا مربوط به کاهش علایم بیشفعالی بودند (و نه عواملی دیگر مانند تعادل حرکتی یا مهارتهای اجتماعی آنها)، انتخاب و فراتحلیلی با استفاده از روش هانتر و اشمیت انجام شد.
یافتهها: یافتههای پژوهش نشان داد میزان اندازه اثر مداخلات روانشناختی بر کاهش نشانههای کلی اختلال بیشفعالی –نقض توجه، 70% بود؛ و میزان تاثیر نوروفیدبک بر کاهش علایم بیشفعالی نقص توجه 68% بود؛ همچنین میزان اندازه اثر درمانهای دارویی 65% بود.
نتیجه: در فراتحلیل حاضر نتیجهگیری میشود که میزان اندازه اثر درمانهای دارویی و نوروفیدبک و مداخلات روانشناختی به ترتیب 65%، 68%، 70%، میباشد.