خلاصة:
اهمیت و شمول پدیده ی پناهندگی در طول تاریخ سیاسی و حقوقی ممالک مختلف وهمچنین گسترش پدیده ی پناهندگی در سال های اخیرضرورت پرداختن هرچه بیشتر بدان را عیان ساخته است. دین مبین اسلام به عنوان یک تمدن و فرهنگ قدیمی قرن ها پیش مفهوم عدم اعاده پناهنده را در آیه ی ده سوره ممتحنه به نمایش گذاشته است. با توجه به اینکه هر مسلمانی تبعیت از آیات نورانی قرآن را بر خود واجب می داند این موضوع در فرهنگ اسلامی به خوبی ملموس است. از طرفی مفهوم خانواده چه در حقوق بین الملل و چه در اسلام موضوعی اساسی و مهم می باشد. منع اعاده ی پناهندگان در خصوص خانواده کارکردهایی دارد که از جمله ایجاد حق وحدت مجدد خانواده پس از به رسمیت شناختن وضعیت پناهندگی را شامل می شود. براساس عرف بین المللی و اصول مسلم حقوق بین الملل منع بازگرداندن پناهنده ای که بازگردان وی خطرناک است به یک رویه ی واحد تبدیل شده است. و در سایه ی این حق حقوق بعدی نمایان می شوند. حق وحدت و پیوستگی خانواده یکی از این حقوق است. در طول سالیان گذشته، کشورها تمایل فزاینده ای را برای گسترش دامنه مسئولیت های خود در رابطه با خانواده در سطح بین المللی و منطقه ای نشان داده اند. به عنوان مثال دولت ها نه تنها برای محافظت از خانواده بلکه برای همکاری و حمایت از خانواده وظایفی را بر عهده گرفته اند. کشورها موافقت کرده اند که مقررات ویژه ای را برای محافظت از وحدت و ترویج وحدت مجدد خانواده های آسیب دیده از درگیری های مسلحانه و خانواده هایی که عضوی کارگر در یک کشور خارجی دارند در نظر بگیرند. دولت ها مسئولیت های مشترک مرد و زن را به عنوان پدر و مادر، بدون در نظر گرفتن وضعیت تاهل، به رسمیت شناخته اند بنابراین بر حق و مسئولیت آنها برای مشارکت برابر در تربیت و رشد فرزندان تاکید می کنند.
ملخص الجهاز:
دولت ها مسئولیت های مشترک مرد و زن را به عنوان پدر و مادر، بدون در نظر گرفتن وضعیت تأهل، به رسمیت شناخته اند بنابراین بر حق و مسئولیت آنها برای مشارکت برابر در تربیت و رشد فرزندان تأکید می کنند کلیدواژگان: حقوق بین الملل، منع اعاده، پناهندگی، خانواده، وحدت خانواده مقدمه کمیسیون حقوق بین الملل در شصت و ششمین جلسه خود، در سال 2014 در مورد اخراج بیگانگان در پیش نویس ماده ی 18 ضمن الزام به احترام به حق زندگی خانوادگی به شرح زیرتاکید کرد: «کشور اخراج کننده باید به حق زندگی خانوادگی یک فرد بیگانه که در معرض اخراج است احترام بگذارد و در انجام این امر نباید خودسرانه یا غیرقانونی در اعمال چنین حقی دخالت کند.
نه کنوانسیون OAU و نه کنوانسیون عربی در مورد تنظیم وضعیت پناهندگان در کشورهای عربی اشاره خاصی به پیوستن خانواده ندارند(OAU Convention Governing the Specific Aspects of Refugee Problems in Africa, adopted by the Assembly of Heads of State and Government at its Sixth Ordinary Session, Addis-Ababa, 10 September 1969٫available at:https://www.
)، در ابزارهای حفاظت منطقه ای در اروپا و آمریکای مرکزی(مجمع پارلمانی شورای اروپا ، توصیه 1327 در24 آوریل 1997 ، در مورد حمایت و تقویت حقوق بشر پناهندگان و پناهجویان در اروپا ، بند 8 و نیز اعلامیه کارتاخنا درباره پناهندگان، 1984 (مراجعه به مجموعه اسناد بین المللی و سایر اسناد حقوقی مربوط به پناهندگان و آوارگان (UNHCR ، ژنو، 1995، جلد 2صص 206–11) ،در نتیجه گیری می گوید:«تصدیق می شود پیوستن به خانواده ها یک اصل اساسی در مورد پناهندگان است که باید مبنای رژیم رفتار بشردوستانه در کشور پناهنده و همچنین تسهیلاتی باشد که در موارد بازگشت داوطلبانه اعطا می شود.