پس از جنگ - مجلة وحید الأدب والفن

"علی اصغر حریری پس از جنگ روزی که دور جنگ بپایان رسیده بود آسودم از شکنجهء روحی،ولی چه سود؟ شش سال جنگ آتشی افروخت در زمین‌ کز خاک تا بعرش معلی رسید دود! بمب‌افکنان خانه‌برانداز بر هوا رفتند بر شکار چنان دسته‌های مود!1 در خانه‌های مردم از آن آتش اوفتاد چون آتشی که افتد از آتشزنه به هود2 *** با صلح کینه در دل مردم غنود،لیک‌ دیو فساد و فتنه ز اغوا نمی‌غنود! شد عصر جنگ سرد ولی نام صلح داشت، نابود نام جنگ نگشت از جهان بود! خناس کرد وسوسه اندرصدور ناس‌ قرآن بیاورید و بخوانید:قل اعوذ فی الجمله بی‌از آنکه بگیتی امان رسد هر گوشه مهد شورش و میدان جنگ شود4 چین ز آتش طمع ببرد خاک از تبت‌ تازی ز باد کین ببرد آب از جهود (1)-مود-عقاب. آوخ که این نگفت که از خون کشتگان‌ شیطان بکشتزار فتن داده بود کود پس تخم انتقام برافشانده اندر آن‌ تا تخم سبز گردد و بارش توان درود!"