ملخص الجهاز:
"غیر از این ردیهها اطلاعاتی بود که در کتب دورهی اسلامی چون فهرست ابن ندیم و کتاب پهلوی شکند گما نیکویچار و ملل و نحل شهرستانی دربارهی ما نویت آمده است،از شصت سال پیش باین طرف هزاران ورق دربارهی مانویت بزبان پهلوی اشکانی(پارتی)و پهلوی ساسانی(پارسیک)و سغدی ترکی ایغوری،چینی در واحدی تورفان در ناحیه شمالی حوزهی رود تاریم در ترکستان چین در یک قسمت از صحرای گبی در غاری بنام تون هوانگ Touen-Houvang کشف شده که تاریخ کتابت آنها تا حدود 900 میلادی است.
چنانکه عمربن عدی از ملوک حیره(در حدود 272-300 میلادی) از حامیان بزرگ مانویان بود و حمایت نرسی شاهنشاه ایران را نسبت به آن گروه خواستار شد در حدود سال سیصد میلادی یعنی قریب یک ربع قرن بعد از وفات مانی دین وی در شام و مصر و افریقای شمالی تا اسپانیا و فرانسه پیشرفت و تا مدتی در روم و مغرب زمین با مسیحیت برابری میکرد چنانکه سنت اگوستینوس Augustinus که از آباء قدیسین معروف عیسوی است مدت نه سال آیین مانوی داشت سپس از آن دین باز گشته آن آیین را مورد حمله قرارداد.
این کتاب از کتاب احنوخ(ادریس)گرفته شده که اصل آن قریب چهار قرن پیش از مانی نوشته شده بود و قطعاتی از آن بزبان قبطی و سغدی و پارتی و پارسیک بدست آمده و از اصل کتاب فقط یک ترجمه کامل در زبان حبشی تاکنون موجود است و قطعا یک ترجمه آرامی (سریانی)هم از آن وجود داشته زیرا مانی که عبری نمیدانسته ناچار از ترجمه آرامی اخنوخ بایستی استفاده کرده باشد."