انجوی و نگاهی متفاوت به حافظ مقالة

او درباره‌ي روش خود در تصحيح ديوان حافظ مي‌گويد: «تنها قديم بودن يک نسخه محل اعتباري نتواند بود بلکه براي تشخيص درست از نادرست و اصيل از بدل چاره‌اي نيست جز رعايت نکاتي که در ابتداي مقال گفتم، به علاوه آشنايي داشتن کامل با منبع کلام خواجه و همراه ساختن درايت با روايت و ترجيح دادن جانبي بر جانب ديگر و مأخذ عموم نسخ قديمي و ديگر نسخه‌هاي مورد اعتماد و با مطالعه‌ي دقيق سبک زبان فارسي در قرن هشتم هجري در آثار شاعران و نويسندگان اين قرن و رعايت جميع جهات بايد صحيح را از سقيم بازشناخت و روايت غلط را اگرچه در کمترين نسخه‌ها آمده باشد، غلط دانست رويکرد و صورت درست را هم چنانچه در عادي‌ترين نسخ بوده باشد البته بايد پذيرفت و بر روايات مختلف رحجان داد چنان که در نسخه‌ي حاضر هيچ کلمه يا جمله يا عبارتي نيامده است مگر با اتکا به دليل قوي و برهان مسلم توجه دايم به سخن خواجه‌ي شيراز در سراسر ديوان او زيرا خواجه شيراز مانند استادي گوهرشناس و هنرشناس چيره‌دست با ذوقي تا سر حد وسواس دقيق‌الفاظ خوش‌آهنگ غزل‌هاي خويش را پرداخت مي‌کرد و صيقل مي‌د اده و در آثار خود تصرف مي‌کرده، نظير اين تصرفات را در ديوان‌هايي که از گزند حوادث مصون مانده است و به ما رسيده مي‌بينيم.