خلاصة:
هدف: هدف این پژوهش بررسی اثر موسیقی در برنامهی تمرینات مقاومتی، بر قدرت و اندازههای آنتروپومتری مردان جوان مبتدی بود. روش: 20 مرد با دامنهی سنی 35-25 سال آزمودنیهای این پژوهش بودند که به صورت نمونهگیری غیرتصادفی هدفدار (نمونه در دسترس) در دو گروه کنترل (بدون موسیقی) و تجربی (با موسیقی) در پژوهش شرکت کردند. قبل و پس از 8 هفته تمرینات مقاومتی قد، وزن بدن، درصد چربی بدن، شاخص توده بدن، محیط ران و محیط بازو، محیط شکم و یک تکرار بیشینه برای پرس سینه و اسکوات اندازهگیری شد. تمرینات مقاومتی برای هر دو گروه تجربی و کنترل یکسان بود، فقط با این تفاوت که برای شرکتکنندگان گروه تجربی در هنگام تمرین موسیقی با سبکهای ترنس و هاوس پخش شد. زمانبندی برنامه تمرینات مقاومتی بدین صورت بود که آزمودنیهای هر دو گروه در مدت یک ساعت، 6 حرکت تمرینی با وزنه (پرس سینه، پرس سرشانه، جلوبازو هالتر، کشش میله لت، اسکوات و پشت ران دستگاه) را در 3 نوبت و با 7 تا 8 تکرار در هر نوبت) اجرا میکردند. هر هفته یک بار آزمون حداکثر تکرار بیشینه از آزمودنیها گرفته میشد، و با توجه به مقدار وزنه جابه جا شده برنامه جدید به آزمودنی داده میشد تا اصل اضافه بار رعایت شده باشد (تمرینات هفته اول با 50 درصد 1RM و تا هفته هشتم به 75 درصد 1RM رسید). برای تجزیه تحلیل یافتهها از آزمون t همبسته برای تغییرات درون گروهی و از آزمون t مستقل برای تفاوتهای بین دو گروه با سطح معنیداری (P<0/05) استفاده شد. یافتهها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که برنامهی تمرین مقاومتی به تنهایی در هر دو گروه کنترل و تجربی (مقایسهی پیش و پس آزمون) موجب افزایش معنیداری در قدرت و همچنین در محیط بازو، درصد چربی بدن و وزن بدون چربی بدن شده بود (p 0/05). در مقایسهی بین دو گروه نیز افزایش معنیداری در قدرت، محیط بازو و محیط ران گروه تجربی نسبت به کنترل مشاهده شد (p 0/05). نتیجهگیری: نتایج به دست آمده نشان داد که تمرینات مقاومتی به همراه موسیقی بر افزایش قدرت، وزن بدون چربی بدن، محیط سینه و محیط بازو و محیط ران و کاهش درصد چربی بدن اثر معنیداری دارد (P 0/05).