تاثیر 12 هفته تمرین در آب بر سطوح آمنتین-1 و کمرین در زنان چاق غیرفعال مقالة

هدف: انجام فعالیت بدنی می‌تواند از راه تنظیم و تعدیل آدیپوکین‌ها، نقش مهمی در بافت چربی ایفا کند. در نتیجه القای ترشح آدیپوکاین‌های مفید از بافت چربی، میتواند از تاثیرات انجام فعالیت‌های بدنی باشد. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر 12 هفته تمرین در آب بر سطوح امنتین-1 و کمرین در زنان چاق غیرفعال بود. روش شناسی: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بر روی 20 زن چاق غیرفعال با دو گروه تجربی (10 نفر) و کنترل (10 نفر) در بازه‌ی سنی 30 الی 35 سال، انجام شد. گروه تجربی برنامه‌ی تمرین در آب را به مدت 12 هفته و هر هفته 3 جلسه به مدت 60 دقیقه با شدت 60 الی 75 درصد ضربان قلب بیشینه انجام دادند و در این مدت گروه کنترل در هیچ فعالیت بدنی شرکت نکردند. از گروه تجربی و کنترل قبل و بعد از 48 ساعت پس آخرین جلسه‌ی تمرین و پس از 10 الی 12 ساعت ناشتایی برای سنجش شاخص‌های مورد نظر، نمونه‌گیری خونی به عمل آمد. داده‌های پژوهش با استفاده از آزمون t زوجی و مستقل در سطح معنی داری 5 درصد تحلیل شد. یافته‌ها: انجام 12 هفته تمرین در آب باعث افزایش معنی‌دار امنتین-1 شد (02/0p=). در مقایسه با گروه کنترل نیز، تمرین در آب سبب کاهش مقدار کمرین شد (04/0= p). نتیجه گیری: به نظر می‌رسد که انجام تمرین در آب، با افزایش امنتین-1 و کاهش کمرین نقش مهمی در کاهش وزن و شاخص توده بدنی داشته و تغییرات این فاکتورها در پیشگیری از بیماری‌های مربوط به چاقی بسیار موثر است.

Aim: Physical activity can play an important role in fat tissue by regulating and modulating adipokines. As a result of inducing the release of useful adipokines from fat tissue, it can be one of the effects of doing physical activities. Therefore, the aim of this research was to investigate the effect of 12 weeks of training in water on the levels of omentin-1 and chemerin in inactive obese women. Materials and methods: The current semi-experimental research with a pre-test and post-test design was conducted on 20 inactive obese women with two experimental (10 people) and control (10 people) groups in the age range of 30 to 35 years. The experimental group did the exercise program in water for 12 weeks and 3 sessions every week for 60 minutes with an intensity of 60-75% of the maximum heart rate, and during this period the control group did not participate in any physical activity. Blood samples were taken from the experimental and control groups before and after 48 hours after the last training session and after 10-12 hours of fasting to measure the desired indicators. The research data was analyzed using paired and independent t-test at a significance level of 5%. Result: Performing 12 weeks of exercise in the water caused a significantly increase in omentin-1 (p=0.02). In comparison with the control group, exercise in water decreased the amount of chemerin (p=0.04). Conclusion: It seems that exercising in water, by increasing omentin-1 and decreasing chemerin, has an important role in reducing weight and body mass index, and the changes of these factors are very effective in preventing diseases related to obesity.