مجسمه: جرج سگال مقدمة ومراجعة

"در طول سال‌های 0591 هم شاگردی‌های او یک چشم به‌ کارهای«ویلیام دکونینگ»دوخته و چشم دیگر را به‌ کارهای«هنری ماتیس»و همچنین گوش آن‌ها پر بود از صحبت درباره‌ی«جکسون پولاک»و آثار وی. در اوایل‌ سال‌های دهه هفتاد سگال فیگورهای گچی(در اندازه‌های‌ واقعی)خود را در یکی از گالری‌های نیویورک که با کارهای او هم‌خوانی و تاثیر محیطی مثبتی داشت،به‌ نمایش گذاشت. هم‌چنان که سگال همگام با هنر فزاینده و پر تحرک آمریکا پیش می‌رفت،مصمم بود که‌ تسلیم روش دیگران نشده و در به وجود آوردن آثار هنری و هم‌چنین روش زندگی خود استوار باشد. زمانی که در سال 6691 از او درباره‌ی محتوای زمان سؤال‌ شد،او عقاید شخصی خود را به این صورت جمع‌بندی‌ کرد:«حساسیت سال‌های 0691 به وسیله عیان بودن‌ احساسات،امیدواری به مواد و فرم‌های ناشناخته و غیر مذهبی بودن فرم مشخص گردید. اما در همین اثنا مجسمه‌سازان معاصری‌ چون:«روبرت راشنبرگ»،«اسورت کلی»،«رابرت ریمن» ،«سالی تومبلی»و«سام فرانسیس»،قدرت بیانی رنگ سفید را پیدا کردند که در واقع می‌توانست پاسخی باشد برای‌ ایده‌های عالی و احساسات در کار."