فریتهوف شوآن (حکیم عارف نقاش و شاعر) مقدمة ومراجعة

"ولی لحظه‌ای که ابتکار هنری از سنت منقطع شود،سنتی که آن‌را به حقیقت دینی می‌پیوندد،این‌ ضمانت وجود عقل و بصیرت در هنر از بین رفته و حماقت و نادانی همه جا ظهور می‌کند،اعتقاد به زیبایی ظاهری صور آخرین چیزی است که می‌تواند ما را از این خطر مصون دارد. هنر اصیل و طبیعی همواره به ترکیب شهود عقلانی طبیعت و پیروی از یک سبک سنتی و عمیق و شریف گرایش دارد،تا بتواند اولا اثر هنری را در نمونه‌ای که خداوند خلق کرده است‌ جذب کند و ثانیا آن‌را با زدن مهر روح محض و وحدت و آنچه اساسی است،از عوارض جسمانی متمایز سازد. لذا حرکت یونانیان‌ و نیز در ادوار بعد مسیحیان از شیوه‌ی سنتی نقاشی به سمت طبیعت‌گرایی آن هم در دوره‌ای نسبتا بسیار کوتاه،نه تنها نشانگر پیشرفتی واقعی نیست،بلکه نمودار نظر گاهی صرفا ظاهری و سطحی است توام با کوشش‌هایی برای مشاهده و مهارت که‌ این شیوه‌ی جدید آن را ایجاب می‌کند را سیونالیسم یا فلسفه‌ی صرفا استدلالی از سبک طبیعتگرا در هنر جدا نیست."