کدام هنر انگلیسی؟ (نقدی بر نمایشگاه پیشگامان مجسمه سازی نوین انگلیس) مقدمة ومراجعة

"این را نه‌ از آن رو می‌گویم که در بریتیش کنسول‌ (مؤسسه دولتی)کار می‌کنم و به نظر می‌رسد که نمایشگاه‌های من ناسیونالیستی است،ولی سعی ما بر این است که نمایشگاه‌هایی‌ بین المللی را برای مخاطبان فراهم آوریم و من فکر می‌کنم(از این جهت)مجسمه‌سازان‌ انگلیسی روی پای خود ایستاده‌اند» صحبت‌های رایلی نشان‌دهنده‌ی این عقیده است که سوق پیدا کردن اروپا به شکلی یکپارچه‌ و گسترش فرهنگ بین المللی اینترنت امکان رشد هنری ملی را مخدوش می‌سازد ولی این در حالیست که وی حرفش را به گونه‌ای تمام می‌کند که انگار هنرمندان انگلیس و آمریکا را در نوعی رقابت می‌پندارد آنجا که این گونه اعتراف می‌کند:«برای مثال مجسمه‌های انتزاعی‌ آنتونی کارو به خوبی کارهای ریچارد سرا است»و همچنین این که«قدرت و رشد استثنایی‌ هنرمندان آمریکایی بعد از جنگ جهانی دوم باعث شده که انگلیسی‌ها به حاشیه روند». از طرفی استفان دوکار رئیس تیت بریتانیا که در این نمایشگاه نیز حضور داشت در مقاله‌ای‌ توضیح می‌دهد که چگونه می‌توان یک هنرمند را بریتانیایی دانست:«برای ما مهم نیست که‌ چگونه یک نفر را بریتانیایی بدانیم و لیکن باید تصمیم بگیریم که با چه استانداردی هنرمندان‌ را در نمایشگاه‌های خود بپذیریم،ما هرکاری که رابطه‌ای مشخص با هنر برتانیا دارد قبول‌ کنیم پس این می‌تواند 1."