عکاسی: الکساندر دی کادنت (تأملی در باب هویت) مقدمة ومراجعة

"بنابراین،روشن است که شیوه‌ی بازنمایی و فرآیند عکاسی دی‌کادنت هیچ نکته‌ی تازه‌ای برای‌ بروز ندارد و اگر قرار باشد این آثار واجد ارزش و اعتبار در نظر گرفته شوند تنها از راه مفروض‌ دانستن وجود ایده یا معنایی در پس اصرار او بر کار بست چنین تصاویری میسر است. اگر هویت آدمی متکی به یکتایی جسمیت یا کیفیت مادی‌اش‌ (physicality) باشد(که در سطح طبیعی چنین نیز هست)پس ثبت بی‌پیرایه جمجمه‌ها را می‌توان شکل تخفیف‌یافته‌ی ایده‌ی مدنی بنیادینی دانست که اثر انگشت هر انسان را اثبات‌ وجودی ناگزیرش می‌انگاشت. اگر که تشخیص چهره(یا تعیین‌ هویت فرهنگی آدم‌ها)از روی عکس‌های پرتره میسر نیستت پس چرا ضرورت چنین مطالبه‌ای هنوز پابرجاست؟به نظر می‌رسد پاسخ را باید در مفروض بودن موقعیتی دانست که بنابر آن آدمی هرگونه‌ جلوه‌ی عینی خویشتن را در حکم سندی برای تفکیک خود از دیگری می‌پندارد. عکاس همه‌ی آثارش را با بهره‌گیری از فتوشاپ در قالب تصاویر دو رنگ‌ (duotone) ارایه می‌کند که با چاپ‌های سیلک وارهول تشابه فراوانی دارد و با این حساب می‌تواند به نوعی هنر پساپاپ‌ (post-pop) نیز تلقی شود و..."