عروسی به تنهایی انسان (نگاهی به آخرین نمایشگاه ثاره ابوعلی در گالری ماه) مقدمة ومراجعة

"و به راستی آیا هیچ آغوشی هست تا در آن بتوان‌ کابوس‌های واقعی بزرگسالی را فراموش کرد؟از طرفی شاید بتوان این خرده را به نقاش گرفت که نگاه او زیاده از حد تلخ‌ است و به عبارتی تنها نیمه خالی لیوان را می‌بیند،ولی از طرفی‌ (به تصویر صفحه مراجعه شود) دیگر نیز می‌شود به او حق داد زیرا جوانی به سن او مگر کم‌ اتفاقات ناگوار ریز و درشت را در ایران و کشورهای اطراف‌ دیده است؟ آذر محمودی هنرمندی است که نقاشی‌های خود را از سر تفنن‌ نکشیده،نمی‌خواهد مهارتی را هم به رخ بکشد،برای سلیقه‌ طرفداران نکشیده و اصلا رنگ و لعابی ندارد،بلکه ساده و روان و صادقانه نقاشی کرده است. عروس نقاشی‌های ابو علی اما با بزک‌های معمول عروس‌ها و با اندام شبیه به ستارگان مد، فاصله دارد و همین ویژگی راه را برای درک و هم‌نوایی با موضوع بیشتر می‌کند."