مجسمه: گپی کوتاه با جمشید مرادیان محادثة ومقابلة

"خوشبختانه این‌بار اگرچه به صورت اتفاقی مرادیان را حضورا دیدم و بی‌مقدمه از او سؤال کردم چرا چند وقتی است که شما به فعالیت‌های بین المللی مجسمه‌سازی روی آوردید و کمتر در داخل ایران‌ آثارتان را به نمایش می‌گذارید؟در پاسخ گفت:این کار دو علت دارد یکی آن‌که زمان آن گذشته است که هنر در یک محدوده حبس‌ شود. آیا با خود فکر نکردید که اگر منظور تنها سفید کردن زمینه بوده‌ چرا هنرمند از گچ و یا هر پودر سفید دیگری استفاده نکرده است؟و یا اگر تنها بازی با رنگ سفید مدنظر بوده است،انتخاب واژه‌ UTOPIE یا آرمان‌شهر،خیال واهی،مدینه فاضله،چه‌ ضرورتی داشته و به چه منظور بوده است؟ من برخلاف شما که درختان را همچون علمک‌های بی‌هویت دیده‌اید،در میان آن شوره‌زار، درختانی همه ایستا که با وجود خشکی هیچ آثاری از مرگ در وجودشان نبود و صیقل‌های‌ استادانه سبب شده بود تا رگه‌های وجودی شاخه‌ها بیرون بزنند و فریاد اصالت و زندگی سر بدهند را دیدم."