گفت و گو: روایتگر عاشورا محادثة ومقابلة

"وی نقاشی را از سال 35 و قبل از ورود به دانشکده،زیر نظر استادانی چون هانیبال‌ الخاص،ایوب امدادیان،و یعقوب امامه‌پیچ آغاز کرد و طی سالهای تحصیل در دانشگاه ارتقاء هنر خود را با همراهی مرتضی اسدی،سعید غلامی،شهید احمد اسماعیلی،و عبد الحمید قدیریان زیر نظر دکتر حلیمی،دکتر حبیب الله آیت الهی،و خانم ایراندخت محصص ادامه داد. چون هم سهل‌والوصول است و هم با شعر نزدیکی بیشتری دارد. نوعی رهائی در کار آبرنگ وجود دارد که در مثلا رنگ و روغن نیست،و شاید اینها در کنار علاقهء من به شعر رنگ دیگری بگیرد. تأکید و تکیهءتان بر موضوعاتی که بیشتر جنبهء ارزشی دارند به سبب استفاده از ویژگیهای موضوع است یا نوعی تعهد درونی؟ علائق کاری را نمیتوان از علائق دینی و اجتماعی جدا کرد اما نقاشی بیشتر یک حس‌ است و این حس جاری میشود و مسیر خود را پیدا میکند دربارهء من شاید همان گرایشها بیشتر دخیل بوده است."