اولین نمازی که خواندم الأدب والفن

"اما دردی‌ را که به خاطر آوردن خاطراتی از آن دوران‌ در وجودم و در قلبم احساس می‌کنم،مرا به‌ این باور می‌رساند. گاه دلم می‌خواست آن‌قدر به او نزدیک شوم که گرمای تنش را احساس کنم‌ و دستهای مهربانش را به دست بگیرم،اما او با آوای تکبیر مرا از این کار منع می‌کرد. چهرهء مهربان و صمیمی‌اش رابه صورتم دوخت و گفت: دخترم تو دیگر بزرگ شده‌ای،تو امشب با پدر اولین نماز را به جای آوردی،خدا از تو قبول خواهد کرد،برای من هم دعا کن. او پیشانی‌ام را بوسید و من آن‌قدر کودک بودم‌ که نفهمیدم این اولین نماز و آخرین بوسهء تشویق‌آمیز او بود. ظهر فردا پدرم بر بال فرشتگان خدا به‌ دیدار معبود شتافت و با شهدای اسلام در جوار حق منزل گزید و من طعم شیرین‌ اولین نمازی را که خواندم،هر روز در سه‌ نوبت در کام خود احساس می‌کنم و بر خود می‌بالم که پدرم اولین مقتدای من در ادای‌ فریضهء نماز بود."