ملخص الجهاز:
"افرایم سنیه برخلاف همکارانش به آینده گفتگوها کامل خوشبین است و مینویسد: که این گفتگوها حداقل چهار فایده عمده برای ما دارد و به هر طریق ممکن باید آن را پی گرفت:- امنیت کامل اسراییل - اعطای محدود سرزمین در ازای امنیت و به رسمیت شناخته شدن - حفظ هویت اردن و ممانعت از تبدیل آن به کشوری مختص فلسطینیان - گشایش بازارهای اقتصادی منطقه و تلاش در جهت تحقق ادغام اقتصاد اسراییل با اردن و فلسطینیها وی خود را موظف به ارائه این توصیه مهم به مقامهای اسراییلی میبیند که تنها راه توفیق کامل در جهت حل مشکلات کنونی، ادامه گفتگوهای دو طرف و مذاکرات نهایی است و اسراییل تا آن زمان باید از طریق راهکارهای ذیل برای رسیدن به مقصود خود حداکثر بهره برداری را بنما: - حفظ تفوق اسراییل - رشد روابط اقتصادی و همکاریهای تجاری با فلسطینیان - رشد همکاریهای اجتماعی و تلاش در جهت ادغام کامل فلسطینیان در دو نظام اردن و اسراییل - بهبود اوضاع اجتماعی و ارائه حداقل خدمات رفاهی به فلسطینیان به منظور ممانعت از درغلطیدن آنان به افراط گرایی!
میان مدت؛ تفوق نظامی بر کشورهای منطقه و اخلال در صدور نفت از خلیج فارس دراز مدت؛ دستیابی به قدرت اتمی و بر هم خوردن توازن موجود در منطقه اما نکته مهم و جالب توجه این فصل آن است که نه تنها نمیتواند دیگر کشورها را نسبت به خطر ایران قانع کند، بلکه حتی در پیشبینی خویش نیز با لحنی مایوسانه از عدم توجه جامعه جهانی به خطر ایران آن گونه که اسراییل میاندیشد گله میکدر خاتمه این فصل، پیشنهادهای زیر را به منظور کنترل خطر ایران در آینده مطرح و ابراز امیدواری میکند که تا پیشاز سال 2000 نیز این امور محقق شود: - فعالیت شدید برای ایجاد انسجام در فعالیتهای ضد اصولگرایی ایران - تشدید همکاریهای کشورهای منطقه برای جلوگیری از نفوذ ایران - تقویت قدرت نظامی اسراییل تا حد ممکن - فعال کردن سیاست مهار دوگانه و ایجابی کردن آن به قصد براندازی نظام جمهوری اسلامی."