خلاصة:
اشتغال زنان همپای عصر صنعتی مهم‌تر شد؛ زیرا زنان در نیل به استقلال مالی، هویت
شخصی، مشارکت اقتصادی و مانند آن به کار در خارج از خانه اهمیت بیشتری داده‌اند.
علاوه بر این، نیاز جوامع صنعتی و حتی کشورهای رو به رشد به کار زنان، آنان را به کار
تشویق کرده است. از این‌رو، طرح، وضع و اجرای قوانینی که نحوه استخدام، شرایط کار،
میزان دست‌مزد و کیفیت مرخصی زنان را معین می‌کند به پدیده‌ای اجتناب‌ناپذیر تبدیل
شده است. مقاله حاضر می‌کوشد نگاه اسناد بین‌المللی و جمهوری اسلامی به مسئله
«اشتغال زنان» را ترسیم کند.
ملخص الجهاز:
(عبادی، 1373، ص 267) علاوه بر این، قانون مربوط به قرارداد بین‌المللی رفع هر گونه تبعیض نژادی (مصوب 1346) مجمع عمومی سازمان ملل متحد اشاره دارد که زنان همچون مردان، حق کار کردن دارند و نیز مجازند شغل خود را آزادانه انتخاب نمایند و از شرایط عادلانه و رضایت‌بخش بهره‌مند شوند و از حمایت قانونی در برابر بیکاری برخوردار باشند و برای کار مساوی، از حقوق یکسان استفاده کنند.
(ناصرزاده، 1372، ص 63) کنوانسیون بر این نکته تأکید می‌کند که برابری زن و مرد در اشتغال، موجب استیفای حقوق آن دو می‌شود، و نیز اعلام می‌دارد: اعمال تبعیض به هر نحو علیه حقوق شغلی زنان، ناقض اصل برابری و احترام به شخصیت بشر است و علاوه بر این، مانع شرکت زنان در شرایط مساوی با مردان در زندگی سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی می‌شود و از کام‌یابی‌ها و موفقیت‌های جامعه و خانواده ممانعت به عمل می‌آورد و تحول و ارتقای کامل استعدادهای زنان را به منظور خدمت به کشور و بشریت، مشکل‌تر می‌سازد و گاه دست‌رسی به حداقل مواد غذایی، بهداشت، تحصیل و اشتغال را از آنان سلب می‌کند.
بدین‌روی، زن مسلمان ایرانی امروز از یک سو، با ایمان کامل به وظیفه‌اش، به عنوان محور اصلی در خانواده و به لحاظ نقش عظیمی که در تربیت و پرورش انسان‌های متعالی به عهده دارد، شایسته زیباترین ستایش‌هاست، و از دیگر سو، به برکت تسهیلات و امکانات و شرایط مناسب اجتماعی زن ایران، در صحنه‌های گوناگون فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی به فعالیت اشتغال دارد و با ایثار و تحمل مشکلات، در رشد فرهنگی جامعه، افزایش تولیدات اقتصادی و ارائه خدمات بهداشتی نقشی مؤثر و ارزشمند ایفا می‌کند و چنانچه سیاست‌های فرهنگی مناسب از این مشارکت ایثارگرانه وی حمایت‌های لازم قانونی به عمل آورند، وی قادر خواهد بود با ایفای کامل نقش مادری و انجام وظیفه صیانت از خانواده، سلامت معنوی و آینده جامعه را تضمین کند و در کنار آن، در تأمین نیازهای خود و جامعه‌اش، بیش از پیش مؤثر واقع شود.
(
, 
, 
)
