"تئاتر می‌تواند دانش‌آموز را در موقعیتی قرار دهد که در حضور سایرین هنرش را ارائه دهد و توجه آنها را به خود جلب نماید؛وقتی همهء چشمهای تماشاگران به چهره و اندام بازیگر خبره می‌شود،وقتی لبخند تحسین به روی لب تماشاگران-از بازی خوب بازیگر-می‌نشیند،وقتی همهء منتظر می‌مانند که چه کسی و چگونه به روی صحنه می‌آید،در لحظاتی که هیچ صدایی در سالن شنیده نمی‌شود جز صدای بازیگر،هنگامی که همهء بازیگران و دست‌اندرکاران نمایش جهت معرفی به روی صحنه می‌آیند و با کف‌زدنهای تماشاگران مورد تقدیر قرار می‌گیرند،وقتی که طی چندین روز تابلوی تبلیغاتی نمایش بر روی دیوارها نصب است و نام بچه‌ها اعم از کارگردان،نویسنده،بازیگران و...
تئاتر دارای مکانیزمی است که به راحتی می‌تواند مربی را به چنین هدفی نزدیک کند ولی باید گفت در اینجا، اثربخشی تئاتر،بستگی به چند زمینه و عنصر مهم دارد و بدون وجود این شرایط،وصول به هدف ممکن نخواهد بود: 1-[مربی]:باید دارای گرایش دینی و پای‌بندی اعتقادی بوده و عامل به احکام و اخلاق دینی باشد."
(
, 
, 
)
