ملخص الجهاز:
در برابر این پیجوییها و اندازهگیریها،پرسشهایی هم بمیان آمده است از اینقرار: 1-آیا کودکان اگر دربارهی اطلاعات واقعی و معلومات حقیقی چیز بنویسند بیشتر و بهتر مینویسند؟ 2-آیا اگر کودکان پیش از آغاز بنوشتن دربارهی مطلبی که میخواهند بنویسند روی آن ببحث و گفتوشنود بپردازند آنگاه بنوشتن پردازند ذهنشان دربارهی مطلب روشنتر میشود و بهتر و بیشتر خواهند نوشت؟ 3-آیا پسران و دختران آنگاه که از راه درس املاء تلقین شوند بهتر در نوشتن توانا میگردند یا آنگاه که خود نویسندهء اصلی باشند و به نیروی اندیشهء خود بنوشتن مطلب بپردازند؟ این تحقیقات و پژوهشها که بگذشت سالها گرد آمده است این حقیقت را نشان میدهد که اگر نقشهها و طرحها از روی دقت و اشتیاق عملی و انجام گردد زمینهء محرکات و انگیزهها را که برای پیشرفت در نویسندگی ضرور است آماده خواهد ساخت و راه را برای بقلم آمدن تجارب و اطلاعات که در گنجینهء خاطر طفل است هموارتر میکند،و رفتهرفته یک رشته معانی و مطالب پدید میآید و اینجاست که اگر محرکاتی بمیان آید و کودک از طرف بزرگترها و استادان یاری شود و در اینکه اندیشهها و پندارهای خویش را بقلم آورد رهنمایی گردد قدرت قلم و توانایی چیزنوشتن پیدا خواهد کرد و و در رشته«انشاء»رو به پیشرفت خواهد گذاشت.
استقلال در نوشتن مطالب با اینکه نوشتن«نام»و«کلاس»انشاء بشمار نمیرود و اگر کسی نام خود را تنها روی کاغذ بنوسد آن نوشته را نمیتوان«انشاء»نامید،اما چگونگی همین تشخیص یعنی اینکه کودک تشخیص دهد چه نامی متعلق باوست برای کودکی که تازه قلم بدست میگیرد،و میخواهد مستقلا چیزی بنویسد این چنین تشخیص لازم است وجود داشته باشد و بداند چه اثر و چه نوشتهای وابسته باوست.