معلمی نوعی عشق است مقالة

چهره‌ای لاغر و استخوانی داشت،چهره‌ای که سالیان دراز رنج‌ کشیده و مشقات بسیاری را در زندگانی تحمل کرده بود،ولی چشمان درشت و آن‌ نگاه نافذش تا اعماق روح اثر میکرد و بیننده را بدون اداره تحت تأثیر میگذاشت، لباسهایش همیشه تمیز و مرتب بود و کوچکترین لکه‌ای در آنها دیده نمیشد، هیچگاه دیر بکلاس نمی‌آمد،همیشه بوقت و بموقع وارد میشد و غالبا تمام‌وقت‌ تفریح را نیز در کلاس میماند و اشکلات یکایک دانش‌آموزان را رفع میکرد، عادت نداشت که در کلاس بنشیند و بیشتر قدم میزد و گاهی در برابر دانش‌آموزان‌ می‌ایستاد؛بمحض اینکه وارد کلاس میشد با لطف و سرعت خاصی با همه احوال- پرسی میکرد و بدین وسیله صمیمیت خود را با کلیهء دانش‌آموزان نشان می‌داد، استفاده از وسائل سمعی و بصری برای او در امر تدریس عادی بود،کلاس درس‌ او آنقدر گرم و گیرا و درسش آنقدر زنده و جالب بود که بیحال‌ترین و سهل‌انگار ترین دانش‌آموزان را جلب میکرد و علاقه‌مند میساخت،همه را بکار و فعالیت و تکاپو وامیداشت،هنگامیکه سرگرم درس و بحث با شاگردان خود میشد هیچیک‌ متوجه امور خارج از کلاس نمیگردیدند،همچنانکه بیاد دارم روزی که هوا بسیار گرم بود نیم‌ساعت بعد از درس ما همچنانکه سرگرم درس بودیم و هنگامی‌ که تمام کلاس‌ها تعطیل و تمام شاگردان از مدرسه خارج شده بودند و معلمان و مسئولان مدرسه نیز پی کار خود رفته فقط مستخدمین در انتظار بیرون آمدن ما دقیقه شماری میکردند در این وقت همه متوجه شدیم که با سر و صورت برافروخته‌ دلی بانشاط و شادمانی،بگرما و گرسنگی و گذشتن وقت بهیچوجه نپرداخته‌ایم‌ خود او مسلما چنین بود.