هو الحافظ - مجلة آئین اسلام الأدب والفن

"دویست بطلبد لهذا ببانک بلند گفت ایها الامیر هل قرائت قوله‌ تعالی یغلب مأتین امیر خادم را گفت طبق را بردار و نزد این مجنون‌ شکم پاره گذارده رو بمرد شورده کرده گفت خدا شکمت را سیر نکند اگر فیل اینقدر حلوا خورده بود مرده بود شوریده‌ گفت امیر بخدا قسم اگر چنین نمیفرمودی آنقدر آیه میخواندم‌ تا عدد را میرساندم بکریمه و ارسلنا الی ماة الف او یزیدون (در قصه یونس است که خدا او را بر قومی فرستاد که صد هزار یا زیادتر بودند). تذییل لوزینه خوردن شوریدهء عرب آن بندهء حافظ قرآن را شنیدید اکنون پشمک خوردن خدای بهائیان و منزل لوح و ابقان را هم بشنوید و چون این حکایت که مستند بلوح بهاء نوری است و حتی نام آنرا در لوح چنین تعبیر کرده(الذی‌ یسمی بالصوف باضافة کاف التصغیر بالفارسی)که در حقیقت‌ صوفک میشود ولی منظور او پشمک بوده نثر آنرا در نمکدان‌ درج کرده‌ایم و آقای نیکو هم در منشات خود نگاشته‌اند اینک‌ نظم آنرا از منظومهء اشعهء حیات آیتی استخراج و در اینجا درج میکنیم تا خوانندگان آئین اسلام نیز بر کیفیت آن‌ آگاه شوند."