معلمان شاعر (معرفی محمد جواد محبت) مقدمة ومراجعة

"که ای؟ای پرندهء لرزان‌ که جانت از قفس تن،سر سفر دارد؟ اگرچه خاطره‌ها،سخت گریه انگیزند ولی خیال«کبی»-گریه بیشتر دارد «کبی»که کفش بزرگش میان جو افتاد «کبی»که جای پرستار،زن پدر دارد «کبی»به مدرسهء روستای«برفی»*بود «کبی»نیاز به یک شرح مختصر دارد سیاه و کوچک و مظلوم و پاره پوش و مریض‌ نفس برای«کبی»،حکم دردسر دارد چگونه آه-دو دست کبود و کوچک او کتاب و دفتر مشق و مداد،بردارد هوای آخر آذر چه می‌کند که«کبی» برای گرم شدن،سعی بی‌ثمر دارد؟ -«لباس گرم به تن کن،ببین،هوا سرد است‌ برای سینه‌ات این سوزها ضرر دارد، -لباس گرم؟»کمی خیره،سر به زیر از شرم‌ تبسمش چه کنم؟زهر،در شکر دارد شب است و خانهء او،انتهای کوچه ده‌ چه کوچه‌ای که از آن رد شدن،خطر دارد صدای پارس نیامد،عبور آسان است‌ که خیر بودن هر نیتی،اثر دارد ز خلق تنگی«کوکب»به اهل او گفتم‌ که پشت دست،به چشمان نیه‌تر دارد -«به او کمی برسید،این سفارشم،اما به گوش فقر،سفارش،اثر،مگر دارد؟ گذشته است،از آن حال و روزها،سی سال‌ «کبی»کجاست؟،خدا از کبی خبر دارد (*)روستای برفی در حومهء قصر شیرین بود."