خواندنی ها: شاعر و ماه و شب های دراز الأدب والفن

"(به تصویر صفحه مراجعه شود) شب که از راه می‌رسد، دست در جیب جادویی‌اش‌ می‌برد و ماه را درست وسط آسمان پرتاب می‌کند. ماه طایفه‌ای آن سوی تپهء شب فرش را در رؤیا گستردند قالیچه به رنگ قهوه و اخرا بود ماه آرام بر آن نشست من تنهایی‌ام را شیر می‌دادم گیتی خوشدل ماه و دیوانه بگفتا گر نیایی سوی او راه‌ بگفت از دور شاید دید در ماه‌ بگفتا دوری از مه نیست درخور بگفت آشفته،از مه دور بهتر نظامی طعم سپید ماه طعم سپیدت را زیر زبانم حس می‌کنم وقتی چون کودکی رها از نردبان جنون بالا می‌روم و دستم به دامن شفافت نمی‌رسد."