زن چهار فصل - مجلة دانش الأدب والفن

"باو گفتم: «وقتی بهار دشت و دمن را ترک گفت‌ و هنگامیه گل سرخ جای گل نرگس را گرفت‌ ای چوپان شیرین،مرا همچنان دوست خواهی‌ داشت؟ و او پاسخ داد:که میداند که میداند که میداند او پاسخ داد:که میداند؟ در خردادماه بسر باز جوانی دل باختم‌ بی‌تأمل یکدیگر را بوسیدیم‌ قسم میخورم که وی هم در عشق بازی و هم‌ در کشتن سخت جسور و بیباک بود باو گفتم:وقتی آسمان رنگ آبی خود را از دست داد و هنگامیکه تابستان سپری شد ای سرباز نازنین،آیا تو نسبت بعشق من‌ وفادار خواهی ماند؟ و او پاسخ داد:که میتواند بگوید که میتواند بگوید که میتواد بگوید او پاسخ داد:که میتواند بگوید! پس آنزنی که میخواهد از شکستن دل خود جلوگیری کند باید عشق را بنرخ فصل بپذیرد و وقتی دو دلداده میخواهند یکدیگر را ترک‌ گویند بگذار هیچیک نام خیانت را بزبان نرانند که میداند؟شاید زمستان دوباره‌ بهاری بهمان خوبی بهار اول در دنبال داشته‌ باشد زیرا عشق چیزیست اقبالی و سبک‌ که نه قافیه میفهمد و نه منطق‌ نه منطق!"