جایزه (داستان) الأدب والفن

"داستان‌ جایزه (به تصویر صفحه مراجعه شود) رحمت‌پور داود از درس و مدرسه فراری بود. بعد هم معلم چند تا فحش آب‌نکشیده داد و او هم با غیظ کتاب‌ها را پرت کرد توی کلاس و زد به چاک جاده... یک روز گفتم:«بچه‌ها!اگر داوود را دوباره بیاورید سر کلاس، به شما جایزه می‌دهم. انگار بهترین مژده‌ی زندگی خود را شنیده باشند،ناگهان بلند شدند و هوراکشان،از در کلاس بیرون ریختند و تا به خودم‌ بیایم،زدند به دل شالیزار و رفتند. وارد که شدم دیدم،دورتادور،تنگ هم‌ نشسته‌اند و داوود را پیروزمندانه نشانده‌اند ردیف جلو؛جوری که‌ توی چشم باشد. نگاه من فقط به داوود بود. بعد از بازی گفتم:«حالا منظم و مرتب بروید خانه. » همه با هم گفتند:«سینما!»و داد زدند:به افتخار آقا معلم! گفتم:«به افتخار آقا داوود هم یک کف مرتب بزنید. احساس سبک‌بالی و رهایی می‌کردم؛مثل نسیمی که پابه‌پای من‌ می‌آمد و دست می‌انداخت توی گردن شالی‌ها و چیزی زیر گوششان می‌گفت که هلهله می‌کردند و با هم کف می‌زدند."