یادداشت: پیامبر عشق مقالة

"پیامبر عشق محمد علی شامانی آمده بود با سبدی از گل و ریحان در هزاره‌ی انسان‌های گمشده؛در هزاره‌ی انسان‌های دفن شده در جهل و بی‌خبری؛ انسان‌های اسیر اوهام و عصبیت‌های جاهلانه. آمده بود تا عشق را معنا بخشد؛دوست داشتن را از خیال به واقعیت،بدل کند. آمده بود تا از شن‌زار زمخت واپس‌گرایان و جاهلان،عبور کند و آنان را به سرچشمه‌ی زلال معرفت دینی،رهنمون شود. آمده بود تا قومی را که تفاخر همیشگی‌اش قبر مردگانش بود،به جاده‌ی بی‌انتهای ایمان دعوت کند؛اما او را کافر شدند؛به‌ سخره گرفتند؛شاعرش خوانند؛مجنونش نامیدند... آن‌قدر عاشقانه کوشید که هیچ دلی دیگر نمی‌توانست این عشق را انکار کند؛مگر آنان که خورشید را نیز انکار می‌کردند! علی(ع)،خلاصه‌ی پیامبر است،علی(ع)،جان رسول الله است. چون رسول عشق،در راه دوست و برای کسب رضای او،همه را تکریم کنیم؛چه آن‌که خداوند فرزندان آدم را،صاحب کرامت‌ آفریده است! از پیامبر بیاموزیم که رسول عشق و ایمان باشیم."