برانگیخته می شویم، برنامه ریزی نمی کنیم مقالة

"آریاراتن،به عنوان یکی از موفق‌ترین مدیران تغییر،با مرور تجربه‌های‌ خود در سازمان دهی نیروهای اجتماعی-برای توسعه‌ی اقتصادی و اجتماعی سری لانکا-می‌گوید: «هنگامی که ما شروع می‌کنیم تا آهنگ تغییر را در جامعه‌ی خودمان‌ به صدا درآوریم؛اولین چیزی که با آن روبه‌رو می‌شویم،بی‌تفاوتی است؛ سپس به استهزا گرفته می‌شویم؛در ادامه با سوء استفاده از آنچه می‌گوییم‌ و یا انجام می‌دهیم،با ما بدرفتاری می‌شود و سرکوب می‌شویم. تغییر از این‌جا آغاز می‌شود و البته تغییرات اجتماعی راه‌ تفکر راهبردی اغلب‌ مستلزم قرار گرفتن در دو راهی‌های متناقض،بغرنج و گریز ناپذیر است طولانی را برای رسیدن به چنین نقطه‌ی عزیمتی طی می‌کنند. پس از این مرحله است که رقابت‌های نفس‌گیری برای نحوه‌ی‌ برنامه‌ریزی و سازماندهی توانایی‌ها در مواجه با محدودیت‌ها،دودلی‌ها و عبور از گذرگاه‌های پرابهام،متناقض و غیر قابل اجتناب آغاز می‌شود."