دوست و دوستی - مجلة رشد معلم مقالة

"قبل‌ از آن‌که روی آن‌ها را بپوشانم،دوربین را که‌ توی خاک گم شده بود و فقط بند آن بیرون‌ بود،برداشتم،عدسی آن را با گوشه چفیه‌ تمیز کردم و چند عکس از شهدا گرفتم. کمی بعد شاه‌حسینی آمد،گونی را از روی شهدا کنار زد و در حالی که نم اشک‌ گونه‌های خاک‌گرفته‌اش را خط انداخته‌ بود،نشست و با آن‌ها شروع کرد به درددل‌ کردن و رازونیاز. از آن‌جایی که نمی‌توان همه‌ی آدم‌ها را خوب تربیت کرد،لازم است مراقب‌ خود باشیم و مرزهایی برای حفظ حقوق‌ حقه خود،داشته باشیم. نگاه‌داری رفاقت‌ها،دقیقا بستگی به‌ ارزشی دارد که برای آن‌ها قائل هستیم و این دقیقا،فرمولی ساده برای نشان دادن‌ ارادت ما نسبت به حضرت دوست است. بی‌دلی در همه احوال،خدا با او بود او نمی‌دیدش و از دور خدایا می‌کرد «افراد هرروز خدا را می‌بینند ولی به‌ ندرت او را به جا می‌آورند!» این نکته را هم بیفزایم که مسیر خدا،از مسیر دوست می‌گذرد."