خارستان - مجلة اخگر الأدب والفن

"آب حیوان چو در سیاهی شد در دژ آهنین سپاهی شد زنان دیگر بتمکین برخاستند و جوجه‌ها را یکان‌یکان بدست گرفتند و با دندان‌ و کارد قطعه‌قطعه کردند همه را بخوردن دعوت فرمود اتفاقا در آن میان زنی بود که فکر شیطان بمکرش نرسیده و دیو سلیمان از ملعنتش برمیده بیکی از دختران‌ که مرغ بریان شده‌ئی بوی داد و او از روی کراهت بر زمین نهاد گفت این خواهر هنوز بلذت بسی از خورشها بر نخورده و بفوائد برخی از غذاها پی نبرده توقع بکرم و اخلاق مهمان‌نوازیست که ببخشیدن خورشی نیکوتر بر بنده منت نهد دختر دست‌ از خوردن بکشید و بحال تواضع درآمد و گفت: سفرهء رنگین ندارد هرکه بی‌سیم و زر است‌ خانهء مفلس چو گور کافران پرآذر است نصایح تلخ دوستان شنیدن و از ثمرهء آن منتفع گشتن اولیتر است تا بمدائح‌ متملقان دل خوش داشتن که رنج خار بردن و گل پروردن کار خردمندان است و بطمع‌ نرمی،افعی گرفتن و زهر چشیدن شعار بیخبران."