خوشبختی - مجلة اخگر مقالة

"پرسیدم‌ خوشبختی کجا است؟در جواب گفت:دست مرا بگیر و دل بمن بسپار تا پرسشت را پاسخ گویم،دستش را در دست گرفتم و دل باو سپردم،پس از چندی طفلی در آغوشم‌ نهاد و اصرار داشت اعتراف کنم که فرزند،این میوهء شیرین که از نهال جوانی پدید میآید،همان خوشبختی موعود است،«اما فریب نخوردم،اعتراف نکردم از او گریختم‌ و رفتم تا خوشبختی را بیابم!... پیش رفتم و پرسیدم:خوشبختی‌ کجاست؟بدون آنکه پاسخی دهد چشمانرا به نی‌لبک دوخت و روح تحریک شده و حساسش آنقدر از راه انگشتان هنرمندی نمود که مست شدم،در پایش نشستم و ساعتی گوش دل بصدای حزینش سپردم،اشک فراوانی از گوشهء دیدگانم فرو ریخت، بیخبر شدم،در عالمی سیر میکردم که توصیف آنرا هرگز بقلم نتوان گفت،هنگامی‌ که نزدیک بود خواب خوشی جانشین بیداری و مستیم شود صدای دلنواز نی‌لبک قطع شد،چشم بنوازنده دوختم،با لحنی عتاب‌آمیز در پاسخ پرسش‌ من گفت: خوشبختی یعنی کمال روح."