پارلمان و پیدایش آن در جهان مقالة

در این‌ معنا،پارلمانتاریسم روش کشورهایی است که در آنها پارلمان در مقام قانونگذار قرار دارد و قوه مجریه‌ در برابر آن مسئول است و تعیین وزیران و نخست‌ وزیر با رأی اعتماد پارلمان صورت می‌گیرد. قدرت قانونگذاری نیز در پارلمان منتخب مردم‌ متمرکز گردیده است و بدین ترتیب قوه قانونگذاری‌ و قوه اجرایی که هردو مشروعیت خویش را به‌طور مستقیم از مردم کسب می‌نمایند،کاملا مستقل از یکدیگر عمل کرده،نه پارلمان قدرت واژگون ساختن‌ حکومت از طریق رأی عدم اعتماد را دارد و نه قوه‌ مجریه می‌تواند مجلس را منحل نماید. ارکان و بنیادهای پارلمانتاریسم‌ (دموکراسی پارلمانی) در تبیین پارلمانتاریسم به‌عنوان یک اندیشه‌ حکومت و یک شکل اجرای دموکراسی،می‌توان‌ ارمان و بنیادهای آن را باتوجه به رشد تدریجی این‌ اندیشه در غرب چنین برشمرد: 1)حاکمیت مردم و مشارکت همگانی در حکومت:2)برگزاری انتخابات آزاد و عمومی؛ 3)تجدید قدرت حکومت بخ وسیله قانون‌ مشروطیت؛4)تفکیک قوا؛5)تاکید بر آزادی‌های‌ فردی و حقوق سیاسی؛6)پذیرش چندگانگی‌ (پلورالیسم)سیاسی؛7)حکومت اکثریت و رعایت‌ حقوق اقلیت؛8)مسئول بودن قوای اجرایی در برابر پارلمان؛9)برابری مردم،10)توزیع خردمندانه‌ قدرت.