قاب پر کلوچه گرم الأدب والفن

"سفره‌یی که مانده تهی‌ از پنیر و شیر و عسل‌ صاحبش کجاست که نان‌ می‌ستاند از دگری؟ ز آنچه رفته هیچ مگوی؛ خیز و راه چاره بجوی‌ بر زمین بپای و بپوی‌ گر بر آسمان نپری‌ بم دگر مباد غمش؛ شاد باد و گرم دمش‌ سال نو رسیده ز راه‌ سال کهنه شد سپری‌ بر درخت عور نگر زد جوانه بار دگر بم دوباره می‌رسدش‌ نوبهار و باوری."