به آیندگان - مجلة بخارا الأدب والفن

"در کتابهای کهن از فرزانگی سخن رفته است: خود را از گیرودار جهان دور نگه داشتن دو روزه عمر را به دور از تشویش به‌سر آوردن از قهر کناره جستن بدی را با نیکی پاسخ گفتن آرزوهای خویش را برنیاورده رها کردن این است آنچه فرزانگیش می‌خوانند. مرا یارای اینهمه نیست: به‌راستی در روزگار سیاهی عمر می‌گذرانم. به‌میان مردم آمدنم با عصر شورش همزمان افتاد، به طغیان آنان پیوستم و چنین گذشت فرصتی که مرا بر زمین نصیب افتاد. خود توانم اندک بود اما امیدم همه این‌که حاکمان را مسند از وجودم سست گردیده است. و چنین گذشت فرصتی که مرا بر زمین نصیب افتاد. راه دور بود و یاران اندک هدف به‌روشنی به‌چشم می‌آمد اگرچه چنان می‌نمود که مرا یارای دستیابی‌اش نیست؛ و چنین گذشت فرصتی که مرا بر زمین نصیب افتاد. 3 اینک شما شما که از دل سیلابی سربر خواهید داشت که ما در کامش فروشدیم، آن‌هنگام که از قصور ما سخن می‌رانید آن روزگار سیاهی را نیز به‌یاد آرید که خود از آن رهایی‌تان بوده است."