جای خالی آقای امامی در چهارراه کتابی مقدمة ومراجعة

"اما کریم امامی تصویری دیگر در ذهن ما داشت:همواره سرحال و آراسته،حاضر الذهن و هوشیار،مهربان و پرحوصله و با آن همه موهای سپید و مرتب و آن اندام‌ کشیده«جین»پوشیده،همیشه جوان و خوش‌قیافه در ذهن ما نقش بسته بود. لابد به یاد کتابی تدارک خواهند کرد شایسته،همسنگ همان‌ کتاب فاخری که چهارده سال پیش از این،او و عبد الحسین آذرنگ به یاد و احترام دوست‌ بزرگ‌شان زنده‌یاد امیر حسین جهانبگلو فراهم کرده بودند(خرد و آزادی،انتشارات باغ آینه، 1370)و در آن کتاب،آیندگان با توشه 73 سال زندگی پربار او آشنا خواهند شد؛و حتما همسایگان کتابفروشی زمینه نیز خواهند دانست که چه گنجینه‌ای آرام و فروتن،کنار آنها می‌زیسته است. مقصودم برشمردن صفات خوب او نیست،ادای احترام است،هرچند که در حد او نیست و حد کوچک من همین است که به قول بیهقی«لختی قلم را به یاد وی بگریانم. بعد از رفتن امیر حسین جهانبگلو،یکی از دوستان می‌گفت:«زمینه»همان زمینه است اگرچه‌ زمانه همان زمانه نیست."