ملخص الجهاز:
"مجاز بودن فریضهء مذهبی گریستن بر دیوار غربی،در آستانهء سومین مکان مقدس مسلمانان و در نقطهای بسیار نزدیک به محل معراج حضرت محمد(ص)از طرف مسلمانان سیاستی کاملا تسامحآمیز بود،زیرا حکومتهای اسلامی از زمان جانشیان صلاح الدین ایوبی تا سلاطین مملوک و عثمانی،همه،این اجازه را به یهودیان دادند که این عبادت را بدون هیچ مشکلی انجام دهند.
او متوجه حیلهای که در پشت این درخواست نهفته بود،گردید و درخواست را با دلایل متقاعدکنندهای که در نامههای رسمی از جانب حاکم سوریه به حاکم نوشت،درج کرد: از صورت مذاکرات مجلس شورای قدس آشکار می شود که محل مورد درخواست برای سنگفرش کردن به وسیلهء یهود که پیوسته به دیوار حرم شریف اشت و نیز نقطهای نزدیک به«البراق»در داخل ملک وقفیهء حضرت ابو مدین(قدس)،و آنچه یهودیان در گذشته هرگز آن را تعمیر نکردهاند از نظر شرعی تعمیر آن برای ایشان غیر مجاز است و مساعدت یهود در این امر غیر ممکن است،باید مجددا علیه بلند کردن صدا و نوشتن مقالات و صدور بیانیهها اخطار داده شود و به آنها اجازه داده شده است که مانند قدیم تنها این مکان را زیارت کنند.
شاید ترس مراکشیها از این بود که یهودیان بتوانند بر اساس مدارکی ادعای مالکیت کنند،اما این مسأله بسیار روشن و آشکار بود،چنان که هیأت نمایندگی وقف،در شواری ادارهکنندهء بیت المقدس به تاریخ 21 نوامبر 1191 م اعلام کرد: متولی اوقاف ابی مدین شعیب(قدس الله سره)درخواستی فرستاده است که از آن بر میآید،افراد طایفهء یهود که عادت داشتند روبهروی«دیوار براق»قرار گرفته در خارج حرم شریف در قدس در جهت غربی،هنگام زیارتشان روی پا بایستند،بر خلاف عادت اخیر،برای نشستن صندلیهایی میآورند که در هنگام زیارتشان بنشینند."