مقاله: در رثای ک . تینا الأدب والفن

"تینا از همه همکلاسیهای سال چندم خداحافظی می‌کنم سایه‌هائی هستند روشن،شفاف و زلال که همه سو را روشن،شفاف و زلال می‌کنند اما خود همیشه سایه می‌مانند،نرم و نازک،مثل حریر می‌آیند و می‌روند. تینا سایه‌وار قصه‌های شفاف خود را برای ما خواند،نه،غلط گفتم. ک. تینا سایه‌وار قصه‌های شفاف خود را،برای خود،زمزمه کرد و تو فقط چون نزدیک او نشسته‌ بودی،صدای مرواریدش را شنیدی. و تو فقط در خلوت جرات داشتی این صدای مروارید را،برای آن کس که نزدیک‌تر به تو است تکرار کنی،والا همهمه‌ی بی‌حرمت خیابان،صدای تو را می‌شکست و دلت‌ می‌شکست. به این می‌اندیشیدی که مگر آن قاصد،خود نمی‌توانست تا فریاد بزند؟پس، چرا زمزمه می‌کرد؟و تو،پاس صاحب صدا،صدای مروارید را زمزمه می‌کردی. تینا وقت را فراخوانده است. و تو مدام به نور سوگند می‌خوری و حریر و آب،و سایه رفته است. از همه همکلاسیهای سال چندم خداحافظی می‌کنم‌")5 شاپور بنیاد-شهریور 69 (1)،(2)،(3)-مجموعه داستانهای ک."