ملخص الجهاز:
"ازاینرو بدون آگاهی از این تألیفات بررسی تاریخ و ادبیات و تشکیلات اداری و سیاسی و جنبشهای اجتماعی و علوم و فنون و صنعت و هنر و دیگر زمینههای فرهنگ ایران باستان غیر ممکن و پژوهش ادیان آن دوره نیز ناقص و یا بسیار محدود خواهد بود و اصولا رشتهء ایرانشناسی بدون زبان فارسی و یا با آشنایی اندکی از این زبان صرفا زبانشناسی است و باید زبانشناسی ایرانی نامیده شود و نه ایرانشناسی.
پس از کوششهای آغازینی که به دست ایرانشناسانی چون ویندیشمان و اشپیگل و دارمستتر و نولدکه و مارکوارت و هوسینگ در زمینهء تاریخ افسانهای ایرانیان انجام گرفت،کریستن سن نخستین کسی بود که این موضوع را بهطور منظم از آغاز روایت آفرینش تا زمان اسکندر برپایهء اوستا و نوشتههای پهلوی و فارسی و عربی در دو اثر خود،یکی کتاب حاضر و دیگر کتاب کیانیان دنبالکرد."