خلاصة:
در این مقاله، نویسنده محترم در آستانه فرا رسیدن رحلت جانگداز حضرت امام خمینی رضیاللهعنه ، در نگاهی
کوتاه شخصیت ایشان را در ابعاد مختلف بویژه بعد فقهی، سیاسی و عرفانی مورد بررسی قرار داده است.
به اعتقاد نویسنده حضرت امام رضیاللهعنه از جهت جامعیت و کمال، پس از انبیای الهی و ائمه معصومین، بیشک
از شخصیتهای نادر بلکه بینظیر بودهاند که مانند اجداد طاهرین خود، اوصاف و کمالات به ظاهر متضاد را در
خود یکجا داشتند و نیز در رشتههای گوناگون از جمله فقه و فلسفه، عرفان و سیاست، از بهترینهای زمان خود
بودند.
ملخص الجهاز:
"ایشان در عین آن که از برجستهترین فقهای عصر ما بودند تا آنجا که بسیاری از فقها او را برترین فقیه عصر میدانستند؛ در فلسفه نیز که معمولا، با فقاهت در حد بالا به ندرت قابل جمع است، احاطه و تسلطی بی نظیر داشت بلکه تا پیش از به راه افتادن حلقه درس فلسفی علامه طباطبایی در قم یعنی: دهههای اول و دوم قرن حاضر هجری شمسی، عالیترین حوزههای درس فلسفی در قم، حوزه درس امام خمینی بوده است.
علوم نقلی را به خوبی فراگرفته و در همه آنها از احاطه و تسلط کافی بهرهمند بود و بر تاریخ و سیره نبی اکرم و امامان معصوم علیهمالسلام وقوف تام داشت؛ از این رو عرفان حضرت امام را میتوان عمیقترین و اصیلترین نمونه عرفان اسلامی دانست.
این که یک انسان بتواند در زمینه پیچیدهترین مسائل عمیق علمی، به بالاترین سطح دست یابد و در رشتههای گوناگون علمی، نظریات برجسته و مورد توجه عالمان و اندیشمندان آن فن را ارائه دهد و در عین حال، رهبر سیاسی و اجتماعی فعال و دگرگونسازی باشد، که بتواند بزرگترین انقلاب سیاسی و اجتماعی عصر خود را رهبری کند، و در همه مسائل سیاسی و اجتماعی در هر گامی، مردم را رهبری کند و آنان را طی یک دوره طولانی انقلاب، به مرحله پیروزی برساند و پس از آن نیز در سختترین شرایط اجتماعی و سیاسی بتواند با موفقیت قابل تحسینی اداره امور کشور را از مسیر سخت توطئهها و محاصرههای سیاسی، نظامی و اقتصادی، و از گردنه سخت جنگ 8 ساله عبور دهد و در تمام این زمینه بتواند با توفیق کم نظیری همراه باشد."