گفتگو با خانم تن هوی جوی (استاد زبان فارسی دانشگاه پکن) محادثة ومقابلة

"البته باید توضیح بدهم یک شاعر باید خیلی برجسته باشد تا در دورهء تانگ که در تاریخ ادبیات چین عصر (به تصویر صفحه مراجعه شود) روی جلد آموزش ترجمه از چینی به فارسی*دهخدا و طنز او (به تصویر صفحه مراجعه شود) صفحهء پایان کتاب یکی از دستنویس‌های فرهنگ‌ وفائی نوشته شده در چین و یادداشت به زبان چینی‌ مربوط به تاریخ کتابت دستنویس(1879 م/1258) طلائی شعر نام دارد بتواند مشهور شود. ببینید چقدر شاعرانه و زیبا حالت یک ماهیگیر را که غرق تماشای طبیعت گشته و ماهی‌ گرفتن از یادش رفته نشان می‌دهد و چقدر خوب زیبائی‌ها را کشف کرده: در میان آب و ابر،در میان کوه و ماه ماهیگیر قایق را به حال خود گذاشته ابرهای پاره پارهء کنار رودخانه را جمع می‌کند به نیلوفرهای سرخ که مستانه برهم تکیه کرده‌اند نگاه می‌کند و درنای سفید اندوهگین را می‌نگرد آب‌های«سان شیانگ»چه زیباست،کوه«جوای»چه باشکوه است یک برگ شناور در آب،یک سنگ‌ریزه هم زیباست قایق کوچک راه خود را گرفته و ماهیگیر همچنان آنرا به حال خود گذاشته سون شوان خواهر لی شون نیز شاعر و نقاش زبردستی بود در دورهء جدید و معاصر یعنی از اوایل قرن بیستم در چین به ترجمهء آثار ادبیات فارسی خوب‌ توجه شده. برای اینکه چین کشور ما بسیار بزرگ و پهناور است،خیلی از کتابها در استان‌ها به تعداد مورد نیاز محل چاپ می‌شود که ممکن‌ است ما از آنها اطلاع پیدا نکنیم،مثلا پارسال که مثل بعضی وقتها در«هان دیان»مرکز کتابهای دست‌ دوم فروش در پکن دنبال کتاب می‌گشتم،اتفاقا ترجمهء چینی کتابی بنام«افسانه‌های ایرانی»تألیف‌ خانم امیکو اکادا ایرانشناس ژاپنی به چشمم خورد با خوشحالی آنرا خریدم."