ملخص الجهاز:
"محتملترین سناریوها در رابطه با موارد نه گانه فوق عبارتاند از: 1-افزایش قدرت مانور اسرائیل در منطقه و کاهش نیاز این کشور به نقش میانجیگرانه مصر در روابط اعراب و اسرائیل در بلند مدت؛ 2-تبدیل شدن حفظ نظام سیاسی به اصلیترین اولویت نخبگان سعودی و کاهش توانایی آنان برقراری روابط استراتژیک با مصر؛ 3-عقبنشینی سوریه از مواضع خود در قبال مسئله فلسطین و نزدیکی این کشور به آمریکا و اسرائیل و کاهش اهمیت مصر در استراتژیهای سیاست خارجی سوریه؛ 4-افول نظام منطقهای عربی به دلیل افزایش اختلاف در میان اعراب محافظهکار و انقلابی در بلند مدت،افزایش نقش آمریکا و اسرائیل در منطقه،تقویت هویت ترکی و ایرانی در قبال هویت عربی،و تغییر اولویتهای کشورهای عربی و در رأس قرار گرفتن بقای نظامهای سیاسی عربی.
به همین دلیل مصر مایل است با افزایش حضور ایران در تحولات جهان عرب مانع از گرایش این کشور به سوی غرب شود؛ 7-کاهش اهمیت محور ترکیه-اسرائیل به نفع مصر و جهان عرب است،اما نزدیکی بیشتر ایران و ترکیه میتواند زمینههای تضعیف موقعیت مصر در جهان عرب را فراهم کند؛ 8-شکست سیاست مهار دو جانبه منجر به تقویت نقش آمریکا و حکومت آینده عراق در تأمین امنیت خلیجفارس خواهد شد و این امر خواست دیرین مصر برای حضور در خلیجفارس را به شدت تحت تأثیر قرار خواهد داد.
نتیجه تحولات منطقهای و بینالمللی فوق عبارت است از افزایش دوباره اهمیت تحولات داخلی در مصر نخبگان مصری پیش از جنگ عراق امیدوار بودند با پیگیری روند توسعه اقتصادی از افزایش شکاف میان دولت و مردم جلوگیری کنند،اما افول موقعیت این کشور در منطقه و نظام بین الملل،محرکههای توسعه را در این کشور به شدت تحت تأثیر قرار خواهد داد و احتمال ناآرامیهای داخل را دوباره افزایش خواهد داد."