ملخص الجهاز:
نگارگران نور میرزای بیدوازی اسفراینی و محمد بن حسام خوسفی محمد تقی سالک بیرجندی بیگمان،از سدههای نخست اسلام تاکنون هزارها تن دست به کار نگارش قرآن زدهاند و آن را با پشتکار و پایداری،با جانمایهای از امیدواری به مهربانی بیکران خداوند،به پایان آوردهاند و هریک از اینان،کوشیده است، که دستنوشتهء وی از فراهمآوردهء دیگران،برتر و چشمگیرتر باشد و در آن کاستی و افتادگی و درهمریختگی راه نیابد.
*** افزودنی است که این همه نمود شایسته،نمادی است از پاکی درون و کشش خدایی این نگارگر نور،که فروغ خداباوری،درون او را روشن داشته و اندیشهء او را پویا و دست وی را،توانا ساخته،بااینهمه،آن دانشی مرد فروتن، هرگز در اندیشهء بزرگنمایی کار خویش نبود و از کسی برای انجام چنین کار سترگ بیمانند،کمک نخواست و بیهیچ چشمدشاتی از دولتمردان و کارگزارن،با دستمایهای اندک از گذران زندگی بستهء روستایی،با سرمایهء بزرگی از خرسندی و بردباری،بدین کار بزرگ روی آورد،بدون اینکه بخواهد،کسی از او نامی برد و آوازهای برای وی بر زبانها آید و بیخردان هنر ناشناس از او ستایش کنند: تو در ابن حسام اکنون به چشم مفلسی منگر که گر زر نیستش در کف،زبانش دُرفشان بینی سخنهای روان من روانافزای میآید مشو منکر حدیثی را کزو قوتِ روان بینی پس از صد سال،اگر گویی کجا نام و نشان او؟ چو نامم بینشان گردد،ز نام من نشان بینی به هر لفظی که بنویسی در آن صورت مرا یابی به هر حرفی که برخوانی مرا در ضمن آن بینی (ص 562 دیوان ابن حسام خوسفی) سه نمایه از برگهای پایانی قرآنهای دستنوشتهء میرزای بیدوازی را که آقای بابایی به همراه یادداشتی از زندگی نام برده آماده نموده،بر این نوشته میافزاید تا نمایندهء زیبایی خط و کوشندگی نویسنده و سال نگارش آنها باشد.