ملخص الجهاز:
"قبل از انقلاب اسلامی: برای رسیدن به تساوی مطلق در سال 1968 میلادی (1347 ش) کنوانسیون جهانی حقوق بشر در تهران قطعنامهای تصویب کرد که در آن باز هم بر تساوی حقوق تاکید شده و ارتقای مقام زن به عنوان یکی از اهداف اساسی در نظر گرفته شده بود.
سرانجام شورای عالی انقلاب فرهنگی به ریاست جناب آقای خاتمی در تاریخ 14/11/76 طی مصوبه 413، مخالفت خود را با الحاق جمهوری اسلامی ایران به این کنوانسیون اعلام داشت (لازم به ذکر است که مصوبهی شورا، قانونی و لازم الاجرا است) ودر آنجا بود که جناب آقای خاتمی با تاکید بر اصل قراردادن اسلام، تنظیم کنوانسیونی مبتنی بر دیدگاههای خودمان را پیشنهاد دادند.
گرایش کلی کنوانسیون تغییر در ساختار اجتماعی و حقوقی کنونی و دولتها میباشد؛ زیرا بدون این قبیل تغییرات ساختاری، اساسا رفع تبعیض از زنان، غیر قابل وصول است و تغییر ساختاری نیز مستلزم آن است که مبانی تفکر در این جوامع مورد تجدید نظر قرار گیرد.
تاکید بر تشکیل و استفاده از NGO (سازمانهای غیر دولتی) که به ظاهر مستقل، ولی در عمل وسیلهای برای اجرای مواد کنوانسیون و موارد اعمال شده از سوی سازمان ملل بر کشورها در راستای اهداف قدرتمندان با اعمال فشار بر دولتها میباشند نیز، در این ماده کنوانسیون مطرح میشود.
» ماده ششم کنوانسیون نیز در راستای ادبیات خاص حاکم بر آن، در ظاهر به مخالفت با روسپیگری میپردازد، اما در تفسیر عملی، کمیتهی بازرسی و نظارت بر اجرای مواد کنوانسیون میگوید که برای جلوگیری از سوء استفاده و تجارت غیر قانونی زنان روسپی که موجب رسیدن صدمات بسیار بر آنها میشود» زنان روسپی باید تحت حمایت قانونی دولت درآیند!!"