چطوری همشهری؟ - مجلة گوهران مقدمة ومراجعة

"از اوایل سال 70 دیگر ارتباط من با این دو عزیز قطع شد و در پی شکار نان یاران را گم کردم اما همیشه فضای ذهنم از تصویرهای مهربانانه‌ی حضورش سرشار است؛به‌ویژه همواره به یاد شعرهایش در مجموعه‌ی«هزار پله به دریا مانده است»هستم که از همه‌ی دفترهای شعر احمد رضا یبشتر دوستش دارم. و زمانی‌که از مادرم درباره‌ی جد بزرگ او و احترامی که در زادگاهم نزد مردم داشته است شنیدم،این‌ احساس قوت بیشتری گرفت و چقدر خوشحال شدم وقتی‌که دخترم با دختر او در کنار هم نشستند و مضراب بر تار و قانون زدند و باعث شدند احمد رضا احمدی را بیشتر و از نزدیک تر بشناسم. چقدر کودکانه احساس لذت و شادی می‌کنم وقتی‌که او مرا می‌بیند و صمیمانه می‌پرسد:چطوری همشهری؟ امیدوارم این همشهری باصفا و صمیمی همیشه سلامت باشد و من بتوانم گاه‌گاهی دلتنگی‌هایم را در کنار او و خانواده‌ی بامحبتش به فراموشی بسپارم."