ای مرگ دلاویز (شعر) الأدب والفن

"خواهان تو شیرین‌لبم،ای مرگ دلاویز بشتاب و سبکبار کن،از ننگ درنگم‌ دیوانه منم من،که در این عشق جگرسوز از بیخردی،با دل دیوانه،به جنگم‌ دل،جام می از دست بلورین تو خواهد ور نیست،تفاوت نکند شهد و شرنگم‌ جانم چو گرفتی به ییک بوسه،فروکوب‌ مستانه،چو مینای تهی،بر سر سنگم! ابریشم گیسوی تو نازم،که برانگیخت‌ با ناخن گلرنگ تو،صد نغمه ز چنگم‌ وقت است،که در چاک گریبان تو میرم‌ کز لرزش پستان تو،شنگد دل شنگم‌ از بوس تو،تا سرخ و کبودم چو فریدون‌ با دعوی یکرنگی دیرینه،دورنگم"