هنگام که ... - مجلة کلک خطاب!

"من که به دلیل بیماری و انزوا سالی است که در پشت پنجره‌ی خانه‌ام پناه گرفته‌ام و شاهد عبور چهار فصل سال هستم،عبور کودکان از فصلی به فصل دیگر مرا تسلی و تسکین است-در بهار از پشت پنجره،کودکان را دیده‌ام که با امیدی پنهان چگونه خاکها را برای گلدان‌های لادن و شمعدانی از راهی دور می‌آوردند-در همه‌ی تابستان در نور صبحگاهی آنان را دیده‌ام که با هیاهو و خنده می‌درخشیدند و می‌خواستند با شوق و آشتی گیلاسهای کال را بر درختان به میوه‌ای کامل مبدل کنند و همیشه در پاییز از زیر شاخه‌های لرزان و برگ‌ریزان در باد بسوی‌ خانه می‌رفتند تا نام واقعی امید و نام پنهان جهان را به پدران و مادران ابلاغ کنند."