درباره صد یال داستان نویسی مقدمة ومراجعة

"بررسی‌ موجزی از کتاب«صد سال داستان‌نویسی در ایران»در جلد دوازدهم مجلهء چکیدهء ایرانشناسی‌ Abstracta Iranica منتشر کرده است که ترجمهء آن را می‌خوانید: هدف عابدینی بررسی تحول ادبیات داستانی از پایان قرن نوزدهم،یعنی دورانی که ادبیات‌ به دفاع از انقلاب مشروطه برخاسته و آن را تدارک می‌بیند،تا انقلاب 1978 و پس از آن است. حسن این تألیف‌ تا حدودی بلند پروازانه و عجولانه(:اختصاص دادن 300 صفحه به یک دورهء 90 ساله،برای‌ آنکه بررسی به راستی ضربتی باشد)قرار گرفتن یک رشته توصیفهای نقادانهء فشرده بر طبقه‌بندی‌ تاریخی است که مشخص کنندهء گرایشهای هر دورهء مورد بررسی است: 1-مشروطیت یا در جستجوی هویت؛ 2-ادبیات دههء 1330 یا امید؛ 3-سالهای پس از جنگ‌[جهانی دوم‌]یا شکست و گریز: با کنجکاوی در انتظار عنوانی هستیم که عابدینی برای سالهای 90-1970 پیشنهاد خواهد کرد. در جلدو دوم صد سال داستان‌نویسی توصیفی به همان سیاق جلد اول-یعنی اکتفا نکردن‌ به نویسندگان نامدار و پرداختن به تمامی نویسندگانی که به دلایل مختلف،و نه الزاما دلایل‌ زیبایی شناختی،تأثیرشان در تحول نثر فارسی از چشمها پنهان مانده-ارائه شده است."