شعر - مجلة کلک الأدب والفن

"جامع اضداد وجود است شعر، هیچ چنو جامع اضداد نیست‌ در دل هر ذره نهان ضد اوست، هیچ یک از ضد خود آزار نیست: گاه بود بازی عقل و خیال‌ گه سخنی زادهء دیوانگی‌ست، گاه پذیرندهء الهام و وحی‌ گاه نمایانگر بیگانگی‌ست! گاه و گهی دمدمهء شهوت است گاه و گهی زادهء اندوه و رنج، گه خزه‌ای یا خزف آرد به بار، گاه پر از لؤلؤ لالا چو گنج! پیشهء ما بازی با واژه‌هاست، واژه چو شد ویژه خود آید به گفت، ویژگی واژه چو گم شد زیاد، شعر شود نثر بد و حرف مفت! شعر چو یک ساز و در آن واژه‌ها، هر یک چون ویژه شود،پربهاست، در دل هر واژه نهفته«نتی»ست‌ چون به درستی بنوازی نواست! واژه فقط قالب احساس نیست، نیز پر از گوهر اندیشه است، شعر ز اندیشه چو باشد تهی، همچو گلی بی‌بن و بی‌ریشه است!"